Paul (Michael) de Boer. Een gewone naam voor een bijzonder mens. Paul huurt sinds april 2011 mijn te koop staande woning aan de Havezathelaan 72 te Zuidlaren. Paul leek een veelbelovende huurder. Hij wilde een aantal zaken opknappen en uiteindelijk de woning kopen. Een te koop staande woning verhuren doe je niet uit rijkdom maar we maakten (voor Paul) gunstige huurafspraken om hem daarin te belonen.
En het moet gezegd worden, paul ging voortvarend aan de slag. De woning werd van binnen netjes geschilderd en de vloeren werden voorzien van een verse laminaat vloer. De bestaande houten vloer boven werd daarvoor verwijderd. Ik vond het prima, hij ging de woning uiteindelijk kopen dus ik kon het me wel voorstellen.
Paul betaalde de huur wel vaak te laat, maar als ik hem daarover aansprak dan werd het vaak snel, binnen enkele dagen geregeld.
Zo ook in november 2011. De huur bleef onbetaald maar Paul beloofde beterschap en zou snel het verschuldigde bedrag naar mij overmaken. Toen er een maandje later nog niks op mijn rekening was bijgeschreven dacht ik nog, ach, dat komt wel. Paul is immers een prima kerel.
Na anderhalve maand echter nog niks bijgeschreven en toch maar eens aan de bel getrokken. Er waren problemen maar het zou allemaal goed komen.
Tja, en wat doe je dan. Je gaat wat frequenter contact zoeken, een SMS, een mailtje en maar weer eens in de auto er naar toe. Want je wilt zekerheid toch?
Medio februari ging het mis. Paul reageerde niet meer. Geen SMS, geen mail en ondanks dat de auto er altijd stond werd de deurbel niet beantwoord. Ik ging me zorgen maken, er was toch niet iets gebeurd met Paul? Later op de dag nog maar eens kijken voor de zekerheid.
Wat schertst mijn verbazing? Het bleek dat er in korte tijd duidelijk zaken zichtbaar waren in de kamer waaruit bleek dat hij thuis was tijdens mijn bezoek! Ik besloot om het nogmaals uit te testen en jawel, weer veranderingen in de woonkamer. Zijn laptop stond aan en zijn iPhone lag erop. Ik stuurde hem een SMS en zag duidelijk dat hij deze ontving. Toch reageerde Paul nergens op.
Was dat die aardige kerel die mijn huis huurde en deze wilde kopen? Hij had ondertussen 2 maanden huurachterstand en ik begon me werkelijk zorgen te maken.
In de daaropvolgende dagen en weken heb ik regelmatig getracht met Paul in contact te komen maar dat wilde niet lukken, geen enkele reactie mocht ik ontvangen. Een door mij gestuurde brief met ontvangstbevestiging werd door TNT retour gestuurd, Paul had geweigerd deze in ontvangst te nemen. Dezelfde tekst was ook per mail en normale post gestuurd dus hij wist wat hij weigerde. Het hek achterom was ondertussen afgesloten dus in de kamer kijken werd een stuk lastiger.
Ten einde raad bedacht ik me de volgende stappen.
Een incasso bureau werd ingeschakeld om de achterstallige huur te incasseren. Dat loopt dan iig.
Daarnaast bedacht ik me opeens dat ‘vriend’ Paul als op mijn Facebook stond als vriend, hij had zich destijds zelf bij mij aangemeld:
http://www.facebook.com/paulmichaeldeboer
Wellicht dat hij zijn Facebook berichten wel las, anders zou hij in ieder geval erop geattendeerd worden door iemand in zijn vriendenlijst. Ik besloot hem het volgende berichtje te sturen (Het is ondertussen februari 2012!):
Hoi Paul. Ik vind het vervelend dat het op deze manier moet maar je laat me geen keus. Jij huurt sinds 1 mei 2011 mijn woning aan de Havezathelaan 72 te Zuidlaren. Sinds november 2011 betaal je zonder opgaaf van redenen geen huur meer. De huurschuld is opgelopen tot 2.100 euro. Eind deze maand is dat 2.800 euro geworden. Aan jouw beloftes en en het doen van toezeggingen is sinds dinsdag 14 februari abrupt een einde gekomen.
Jij reageert sindsdien niet meer op mijn contactpogingen en veinst niet thuis te zijn als ik je bezoek. God mag weten waarom, volgens mij konden we het prima vinden. Ik ben volgens mij een zeer soepele huurbaas voor jou geweest (anders was jouw huurschuld niet zo hoog opgelopen).
Ik weet niet wat je intenties zijn maar ik maak me zorgen. Ik denk daarom dat het goed is je dat nog eens te vertellen. En je omgeving er van op de hoogte te brengen.
Ik ben het zat namelijk.
Na twee dagen een reactie per SMS. Hij was wakker geschud denk ik. Omdat ik dit bericht op facebook had geplaatst en de buren (mijn oude buren) had ingelicht over de situatie (ik was oprecht bezorgd over zijn “geestelijke” toestand) was Paul nu wel verplicht helemaal niks meer te betalen en kon ik mij als verhuurder wenden tot de Gemeentelijke Kredietbank…
Uiteraard werd ik gelijk “ontvriend” door Paul 😉
Afijn, een teken van leven, hij leefde blijkbaar nog. Gelukkig. Dat betekende dat hij ook fysiek in staat zou zijn om de achterstallige huur te betalen. Een telefoontje met de GKB bracht echter niks op, Paul was niet bekend.
Daar bleef het uiteraard niet bij. Het was februari, er werd niks betaald en het bleef weer stil. Geen teken van leven, op SMS, mail en de deurbel werd niet gereageerd. De buren (aan beide zijden) waren nu op de hoogte zonder dat ik teveel in details was getreden. Ik had alleen mijn zorg uitgesproken, zij bevestigden mij dat hij meestal gewoon thuis was, ook op de momenten dat ik er was. Ik wilde hen er echter niet in betrekken want het was voor hun een goede buur (voor de ene zelfs een hele goede, daarover later meer). En ik had er gek genoeg nog steeds vertrouwen in dat het goed zou komen.
Nieuwsgierig of dat vertrouwen terecht was? Later het vervolg, meer details en een foto van Paul zodat duidelijk is over wie we het hebben!
